Хоць прайшла па зямлі хвіля смутку цяжкая,
Абвіваючы крэпам
агонь кумача,—
Не пакінуў нас Ленін. Штодня сустракаем
Мы ў жыцці ясны позірк свайго Ільіча.
Ён — у велічы партыі, з ёй неразлучны,
Мудрым словам вядзе нас у будучы век.
Стала шчасцем для кожнага —
быць яго вучнем,
Горда звацца, як зваўся і Ён,— Чалавек.
І калі ў непаўторным вялікім паходзе
За народнае шчасце пральеш сваю кроў,
Людзі скажуць:
— Жыве тваё сэрца ў народзе,
Ты, як Леніна сын, у бяссмерце ўвайшоў!
1954