Пры самым ганку — зор папас,
Пяе пявун, чуваць сабаку,
Тут сцены, праўда, без акрас,
А ў іншым не дасі ім браку.
Сам будаваў. Хоць часам дуб
Падасца воку шэрым звонку,
Крані рукою гэты зруб —
Ён абзавецца рэхам звонкім.
І тканак дрэва тайны ход
Адкрыецца ясней, як слова,
І ўчуеш ты, на колькі год
Мая пастаўлена будова.
1972