Вецер дыхае дурнап’янавы...
Нахадзіўся ўжо, ледзь жывы...
Раптам сподачкі паліваныя
Зажаўцелі паміж травы.
Хто такія?
Якія рыжыкі!
Тут вышэй падымай — рыжы!
Аж калоцяць грыбныя дрыжыкі,
І аблізваюцца нажы.
Плечка ў плечка, задраўшы лычыкі,
Ці ж паблытаеш іх з лісічкамі!
Паўз каналы, вадой налітыя,
Пром пад дужку кашы набітыя.
І Палессе тут, і Венецыя,
І дзяўчаткі вунь івянецкія.
*
Самі крышачку рыжаватыя,
Б’е з-пад веек зялёны дождж.
Пачакайце мяне, дзяўчаты,
У каго з нас паўнейшы кош?
1973