Світае, ранак у росным доле.
Спыняе збожжа
Дзяўчат прыгожых:
— Крыніцы пояць і жывяць поле,
Каб тым крыніцам
Сіл не пазбыцца!
Лясы шумнулі проста пад зоры,
Ідуць на поплаў
Насустрач хлопцам:
— Крыніцы льюцца кудысьці ў мора,
Каб тым крыніцам
Сіл не пазбыцца!
— Каб і хацелі, мы б не змялелі,—
З зямлі-зямліцы
Цурчаць крыніцы: —
Дзякуй за тое сіле людское:
Мы ўсё дужаем,
Мы прыбываем!
1971