Каля станцыі Мехалупы
Два дзядзькі прадавалі крупы,
Былі грэцкія, былі ячныя,
Людзі бралі, казалі — смачныя!
А сядзелі дзядзькі на возе.
Кошык, выплецены з вербалоззя,
Добрай гунькаю быў накрыты,
Канюшынаю быў набіты.
«Канюшына — то каню сіла»,—
Праўду прыказка гаварыла:
Пад рагатымі хамутамі,
Бляхай набэдрыкаў пазвоньваючы,
Пара коней стрыгла вушамі,
Быццам вылітая з бронзы сонечнае.
Вочы самі за іх чапляліся,
Ногі самі пры іх спыняліся.
Прыпыніўшыся, кожны стрэчны
Смехам-жартам заводзіў спрэчкі:
— Натаргуеце торбу грошай,
Накупляеце жонкам прошваў,
Азалоціцеся на грэчцы,—
З Мехалупамі вам бы стрэцца! —
Вось праз гэта і пачалося:
Не праз крупы, праз Мехалупы...
Па іржэўніку ходзіць восень,
Шчотку ножнамі падстрыгае.
У натоўпе, за клёнаў купай,
Складна казка гучыць старая.
...Край быў некалі пад баронам:
Гроб дабро ён з бедных загонаў,
Падмяце, бывала, засекі,
Не пакіне нават на лекі
Ды абложыць падаткам печы,
Конскі хвост і крок чалавечы.
Здзёршы грошы, за многа міляў
Іх барону дамоў вазілі
На стаенніках чорных, порсткіх
З вартай наймітаў кормных, жорсткіх.
Беглі хлопцы услед пагоняй,
За аброці хапалі коней,
Варту цэпам па храпах лупілі,
Торбы з золатам трыбушылі,
А ў мяхі насыпалі крупы —
Малайцы былі Мехалупы!
Як ні стрыг барон, усё роўна
Адрастала на хлопах воўна!
Зерня ў свірне вядзецца жменя,
Грошы бразгаюць у кішэні:
Аддавалі назад сялянам
Тыя хлопцы ўвесь скарб забраны —
Не разбойнікі, не грабежнікі,
А з вакольных вёсак начлежнікі!
...Каля станцыі Мехалупы
Двое чэхаў хвалілі крупы:
— Мы іх дзёрлі ў сваёй арцелі,
Каб вы кашу крутую елі,
За цаною стаяць не будзем,
Разбірайце, добрыя людзі!
25.VI.1958