Я выйшаў на Елені скок
І глянуў на Карловы Вары:
Туманаў шэрыя гушчары
Раслі з аблок і да аблок.
Да гэтай слаўнай вышыні,
Сярод завалаў бураломных,
Цар Пётр узняўся на кані,
Чаго не мог ніводзін коннік.
Яшчэ далей — ступіў салдат,
Мой брат, нікому не вядомы,
Не прычакаліся назад
Яго наднёманскія стромы.
Ён з найвышэйшае гары
Крыжастых касак скінуў зграю...
Тут дождж не капае, вятры
Яго слядоў не задзімаюць.
Калі і ты сюды ўзышло,
Пі, слова, пі з крыніц гаючых,
Каб не скрышылася, як шкло,
Ты па дарозе неўміручых.
23.VI.1958