Разліліся палескія рэкі
Люстранымі дарогамі ўдаль,
І прыкована сэрца навекі
Да радзімага плюскату хваль.
Прабяжы па зялёных дубровах,
Глянь у далеч вясновых палёў:
Колькі самых душэўных сябровак,
Самых верных на свеце сяброў.
Маладосць мая, лёгкая пліска!
Не спяшай, залатая, пастой:
Шчасце ходзіць так блізка, так блізка,
Азірніся — дастанеш рукой.
1970