Прайшла дзяўчына... Лёгкі жаль
Па стрэчы мімалётнай,
Як быццам не стаяў амаль
На сцежцы незваротнай.
Яна — мая або твая,
А можа, пакалення —
З гадамі ўзросшая ўтрая
Учэпістасць карэння.
З зямлі прыйшоў, на ёй узрос,
Над ёй лятаў у вырай.
У жвір пакласці грозіць лёс,
Ды вось з зямлі не вырве.
22.ХІ.1968