Сцежка далей вяла і далей
Ад нахмуранае сасны.
Наабапал яе ўзляталі
Сінякрылыя цвіркуны.
І спявалі там, ах, спявалі
Дзве салісткі накшталт жаўны.
Мы спяшалі, мы ўсё міналі,
Незнаёмай красе жадны:
З-за лясін ужо выглядалі,
Быццам літыя пад званы,
Ветрам поўныя, громам хвалі
Без’языкія перуны.
Ці не гэтак вас сустракалі
Ніягарскія валуны?
30.ІХ.1968