Калі справа не пад сілу,
Дык на плечы не бяры,—
Засмяялася мне казка
З вельмі даўняе пары.
Раз прыйшоў сусед да чэха
І гаворыць:
— Добры дзень!
Як зварыць такое піва,
Што ім слаўны горад Плзень? —
Чэх быў добры і сардэчны,
Не хацеў таіць сакрэт,
А праз тыдзень ці праз месяц
Зноў пытаецца сусед:
— Можа б ты прадаў ячменю,
Хмелю вашага прадаў
І вады хаця крынічку,—
Не такая ў нас вада.—
Атрымаў усё, ды хутка
Валачэцца той сусед:
— Наварыў я,— кажа,— піва,
А не хмельнае як след.
Калі жорны прадасі мне,
Што размолваюць ячмень,
Я звару пітво такое,
Каб здзівіўся горад Плзень.—
Чэх, паціснуўшы плячыма,
Даў яму два камяні,
Але справы — па-старому,
Не скрануліся, ані.
Затужыў сусед:
— Я маю
Жорны, хмель, ваду, ячмень,
А зварыць не ў сілах піва,
Што ім слаўны горад Плзень.—
Чэх сказаў няўмеку:
— Добра,
Каб вось тут крыху было б! —
І з усмешкаю пастукаў
У суседаў цвёрды лоб.
10.VI.1957