Вечар топіць
Сонца ў балоціне.
Натупаўся, хопіць,
Сэрца калоціцца.
Столькі хвойніку —
Не выездзіць конніку!
Ды ў беразакі
Збеглі баравікі.
Браў бы таўстухі,
Брыду якую —
Сядзяць, псяюхі,
З травы цікуюць.
Сустрэць бы зайца.
Спытаць, як маецца,
Даць акрайца,
Ды не трапляецца.
Дрэвы пад гафтам.
Пуста скрозь.
Раптам
Змора і млосць
Мінулі,
Рогі мільгнулі:
— Лось!
1973