Салёны пах лускі, вантроб,
На беразе дыміцца смецце...
І ў шорханні рыбацкіх роб
Затоен акіянскі вецер.
Тут, абляпіўшы ўсе масткі,
Каля кашоў пастаўшы рачкі,
Натужаць пэндзлі мастакі
І малакроўныя мастачкі.
І я гляджу на сонных рыб,
А кожная — па свінаматцы!
І думаецца: што, калі б
Сюды дарваліся фламандцы?
Які пачаўся б ураган,
Прыроды з пэндзлем паядынак,
Які праліўся б чыстаган
З рыб і звяроў, плячэй і шынак.
Цяпер жа друг мой, паляшук,
Глядзіць і цэдзіць:
— А хварэлі!
Каб тук пісаць, патрэбен тук,
А не худыя акварэлі.
20.Х.1968