Пасярод Карловых Вар,
Як у студзень, так і ў ліпень,
З-пад зямлі, амаль што вар,
Б’е круты, ігрысты кіпень.
Год у год — каторы век! —
Грэе хаты, круціць жорны,
І дужэе чалавек
Ад струменяў дабратворных.
На скале, як мур, цвярдой
Ускапаў ён агародчык:
Раскашуецца павой,
Лапушыцца агурочнік.
Дбалых рук відны сляды,
І пастаўлен гэтак побыт:
Калі робяць — назаўжды,
Не з'іначыш, не адробіш.
Працавітыя майстры,
Смеючыся, мне казалі:
— Бог не сам зямлю стварыў,
Чэхі многа памагалі.
Над краінай новай спрэс
Абудзіўся вокліч ясны:
Слава працы — працэ чэст!
Працэ чэст на вечнэ часы!
18.VI.1958