Не адкладаўшы на пасля,
Ніяк не сцерплю і не змоўчу,
Калі ў кругах сваіх зямля
Пачуе часам голас воўчы.
Дастаўшы зброю з там-тых рук,
Яе трымаюць напашэве
Уедлівы фашысцкі крук,
Заядлы рэваншысцкі певень.
Іх за адзін аброк запрог
Заакіянскі жоўты д’ябал,
Аматар лёгкіх перамог,
Калі трашчаць чужыя скабы.
Дзяліць гатоў ён земны шар,
Граніц трымаючыся цвёрда
Курца таўшчэразных цыгар,
Англійскага старога лорда.
Паіў нас гарцамі маны,
Як бой вялі, нібыта ў пары,
Але аралі мы адны
Вайны крывавыя папары.
Растуць там руні спакваля,
Нішто жыву, някепска крочу,
І горка мне, мая зямля,
Калі пачую голас воўчы.
1975