Мінаюцца Татры Высокія,
Бялеюцца Татры Беланскія...
І хмары ўскружыліся сопкія,
І хвошчуць віхры акіянскія.
Здаецца, і сам за вятрыскамі
На пікі ўзлятаеш нязвыклыя.
Не, Татры не могуць быць нізкімі,
Каб іх нават гэтак і клікалі.
5.VI.1957