Паданне ёсць, вякі яго разнеслі
На памяле сарочына хваста:
Дзяўчына, ў жонках у старога цеслі,
Не знаўшы грэху, прывяла Хрыста.
Ці дух зляцеў, ці нейкі служка божы,
Хто б ні дапяў,— разважыў муж-дзядок,—
Няхай без крыл! Абы ён быў заможны,
І з хлопца выйдзе коннік ці прарок.
...Ідзі ў легенду! Стукай, каб адкрыла,
Што ў цеслі быў чаляднік, піў барыш,
З усмешкаю стругаў да люлькі біла
І са слязьмі вычэсваў дуб на крыж.
1972