epub
 
падключыць
слоўнікі

Максім Танк

Іван-ды-Мар'я

Даўно калісьці, вясновым ранкам,

З далінаў Нёмна

Крыжацкі комтур да прускіх замкаў

Гнаў шмат палонных.

 

Былі між імі хлапец з дзяўчынай -

(Іх скутых гналі),

Іван ды Мар'я ў сваёй краіне

Іх людзі звалі.

 

Калі пад вечар абоз праходзіў

Мяжу-граніцу,

Калі знікалі ўдалі, на ўсходзе,

Бары, крыніцы, -

 

«Далей не ў сілах ісці, каханы, -

Сказала Мар'я, -

Ісці ад родных дубоў, палянаў,

Ад зор і хмар'я».

 

Іван сказаў ёй: «Даўно пара нам

Спытаці шчасця,

Чым жыць і гінуць век у кайданах,

Лепш вольным пасці...»

 

Начной парою, глухой гадзінай

Юнак адважны,

Здабыўшы зброю, з сваёй дзяўчынай

Уцёк з-пад стражы.

 

Калі ж дазнаўся аб гэтым вораг, -

Хутчэй шляхамі

Услед пагнаўся праз нівы, горы

За бегляцамі.

 

Тры дні няспынна пагонь ляцела,

І каля Нёмна

Хлапца з дзяўчынай дагналі стрэлы

У полі роўным.

 

Дагналі стрэлы, ды не дагнала

Іх смерць-няволя, -

Дзе кроў іх пала, закрасавала

Там кветка ў полі.

 

І сёння ўсюды, каля стажар'яў,

Па белым свеце

Легенду-кветку - Іван-ды-Мар'я

Калыша вецер.

 


06.07.1945

Тэкст падаецца паводле выдання: невядомае
Крыніца: невядомая