З польскай — М. Канапніцкай
Як кароль ў паход выходзіў,
Голас зычных труб праводзіў,
Залацісты сурмы йгралі
На пабеду ў добрай хвалі.
А як Стах пайшоў на бітвы,
Зашаптаў яму малітвы
Цёмны лес ды жыта ў полі
На нудоту, на нядолю.
На вайне ўсцяж кулі свішчуць,
Як касою людцаў нішчаць,
Каралі найлепей б’юцца,
Мужыкі ж найбольш кладуцца.
Шалясцяць сцягі шаўковы,
Недзе крыж скрыпіць вясковы;
Стах ад раны умірае,
А кароль здароў вяртае.
У вароты як уехаў,
Выйшла зорка на пацеху,
І усе зайгралі звоны
На ўсе светавы староны.
Як дол мужыку капалі,
Зашумелі дрэвы ў далі,
Зашумелі праз дубровы
Тыя кветачкі ліллёвы.
[1907?]