З польскай — М. Канапніцкай
Ой, чаму мглой палі росы
Халоднай,
Калі я голы і босы,
Й галодны?
Ці ж не досыць, што мы плачам
З нядолі,
А йшчэ гэта ночка сыпе
Слёз болей?
Ой, каб зрэнкаю, здаецца,
Саколяй
Злічыў, колькі слёз ліецца
На поле,—
Страх было бы з сяўбы гэтай
Жаць жніва,
Бо сноп кожны быў крывавы б
Надзіва!
Ўзыйдзе сонца, пусце косы
Змянліве,
На лугочках вып’е росы
Й на ніве,
Але высушыць слёз мора
Ці ж можа?
Хіба свет увесь запаліш,
Мой Божа!
28 ліпеня 1906