epub
 
падключыць
слоўнікі

Міхаіл Лермантаў

Паэт

Кінжал мой зіхаціць аправай залатой,

      Клінок надзейны, без заганы;

Булат яго калісь таемнаю рукой

      На Ўсходзе бранным гартаваны.

 

Джыгіту шмат гадоў служыў ён у гарах

      Без жаднай платы за паслугу;

Правёў ён страшны след не па адных грудзях

      І не адну прарваў кальчугу.

 

Як паслухмяны раб, забавы ён дзяліў,

      Звінеў на крыўдныя прамовы;

У тыя-б дні яму чужым, ганебным быў

      Убор багаты, каляровы.

 

Яго за Тэракам казак адважны ўзяў

      На трупе пана па сканчыне,

І доўга ён пасля закінуты ляжаў

      У пыльнай краме армяніна.

 

Цяпер без родных ножан, збітых на вайне,

      Вісіць героя друг паходны;

Ён цацкай залатой зіхціцца на сцяне —

      І неславуты, і няшкодны.

 

Ніхто яго прывычнай, дбайнаю рукой

      Не чысціць больш, не даглядае,

І надпісу яго з малітвай прад зарой

      Ніхто рупліва не чытае...

 

А ці не так у кволы век наш ты, паэт,

      Сваё затраціў прызначэнне,

На срэбра ўладу прамяняў, якую свет

      З маўклівым слухаў захапленнем?

 

Бывала, мерны гук тваіх магутных слоў

      Успалымняў байца для бітвы;

Ён быў патрэбны ўсім, як чара для піроў,

      Як фіміям у час малітвы.

 

Твой верш, як божы дух, лунаў над грамадой,

      І водклік дум высокародных

Гучаў, нібыта звон на вежы вечавой

      У дні нягод і свят народных.

 

Ды надакучыў нам твой просты, горды зык,

      Нас цешаць бляскі і падманы;

Як даўняя краса, наш даўні свет прывык

      Хаваць маршчыны пад румяны...

 

А ці праснешся зноў, абсмеяны прарок?

      Ці ўжо ніколі для змагання

Ты з ножан залатых не вырвеш свой клінок

      Пакрыты ржою ганьбавання?



Пераклад: Пятро Глебка