Мой боль разыдзецца тады,—
Калі прыйду, зірну,—
Мяне чакала б ты заўжды,
Нібы ў гарах вясну.
Прыйду, паклічу да цябе
Найблізкіх і гасцей:
Ну, хто на скачках і ў стральбе
У нас яшчэ спрытней?
А потым неба з гор здыму:
Яно табе самой,
Цярпенню доўгаму твайму
Дарунак сціплы мой.
Зурны не захлыніся звон,
Збан, хмель пад столь ускінь!
Балюйце, госці,— збыўся сон
Пра віцязя з вяршынь.
Твае сяброўкі — ах ды ой! —
Дзіцячы свет кране...
Хай будзе вечна ён з табой
І яваю і ў сне.
Я на вяселлі неба дым
Абрусам разгарну —
Мяне чакала б ты заўжды,
Нібы ў гарах вясну.