Баркулабаўскі летапіс займае выдатнае месца сярод беларускіх летапісаў XVI–XVIII стст. Гэта крыніца па гісторыі Беларусі сярэдзіны XVI – пачатку XVII ст., помнік беларускай мовы, усёй беларускай культуры. У сваёй рабоце беларускі гісторык, этнограф, фалькларыст і эканаміст М. Доўнар-Запольскі (1867–1934) абагуліў свае вынікі вывучэння дакумента.