Бы хтосьці заўзята
пацягнуў за нябачную нітку
вераценца рудое:
перабегла дарожку
і знікла ў атаўцы
неспадзяваная яшчарка!
І хоць бы познак які там
пра жывую прысутнасць яе,
хоць бы зеллейкавы ўскалых!
Тут была – тут няма…
…Як па адлёце душа:
ненаяўная толькі таму,
што няўгледная..