Яшчэ сняжком
Зямлю не замяло,
Ды халадком дыхнулі ўжо
Абшары.
Над пожняй хвоя,
Быццам памяло,
Гайдаецца і размятае хмары.
А сонца,
Нахіліўшы галаву,
Ваду ляніва цягне з сотаў пожні,
І сняць лугі ўжо
Новую траву,
І новую лістоту —
Гай парожні.
* * *