Мне, як і ўсім на зямлі,
Наканавана
Праводзіць ранак, дзень і вечар,
Каб усявышні мог
У графіку мерапрыемстваў
Ставіць чарнільныя галачкі...
Ранак маіх спадзяванняў
Быў ружовы і вельмі кароткі,
Я не паспеў стаць піянерам —
А мне павязалі на шыю
Чырвоны гальштук пажару,
У якім згарэў
Папяровы самалёцік дзіцячае мары,
Запушчаны з аэрадрома
Хлапечай далоні.
Ранак маіх спадзяванняў
Скарачала гвалтоўна
Вайна,
Як няўмольны рэдактар,
Чырвонымі алоўкамі
Гармат...
Дзень маіх турбот
Доўгі і будзённа-шэры,
Як скроены ў спешцы
Салдацкі шынель
Не па росту,—
Бягу і баюся
Наступіць на крысо...
А вышыня,
Якую трэба ўзяць,
Так блізка —
Рукой падаць!
Адкрываючы люк карабля,
Я ступаю ў касмічную бездань,
У магільную цішыню зор —
Зіхатлівых узнагарод
Тым, што ўпалі на безыменных
Вышынях
На подступах к небу...
Дзень маіх турбот
Доўгі і будзённа-шэры,
Як салдацкі шынель не па росту...
Якім жа ты будзеш,
Вечар маіх успамінаў?