Я столькі бачыў агню,
Я столькі бачыў пажараў,
Што часам пра цішыню
Неяк збянтэжана мару.
Не пра цыбульны загон,
Не пра вішнёвы засценак —
Пра невялікі агонь
І пра вячэрнія цені.
Двое ці трое сяброў,
Шчырасць павольнай размовы,
Вецер з лугоў і бароў,
Сіні дымок сасновы,
Сала скрылёк на ражне,
Рэчка плюскоча пад крушняй,
І дамаўляемся дружна
Не гаварыць аб вайне,
Не дакранацца да ран —
Мы ваявалі чэсна...
Наіўны самападман,
Сам ад сябе не ўцячэш ты.
Толькі агонь шугане,
Толькі мы чаркі напоўнім,
Зноў аб вайне, аб вайне
Абавязкова успомнім.
Усе мы ў баях гартаваліся,
І не забыць нам страт.
Многія не дачакаліся
Ні цішыні, ні кастра.
Годы мае агнявыя!
Памяць навек устрывожана...
З намі сябры франтавыя
Каля агеньчыка кожнага.
1972