Услала пажоўклае лісце дарогі,
Буслам ужо Афрыка цёплая сніцца.
І раптам прыйшла, прыпазніўшыся трохі,
Да нас навальніца.
Варочае восень цяжкія грымоты,
І паляць маланкі апошні свой порах.
А ліўні прыбавілі людзям работы:
Купаецца бульба у свежых разорах.
Чаму страпянуліся ўсе мы так рэзка,
Нібыта з нас кожны вярнуўся кудысьці...
А хмары ўзрываюцца з гулам і трэскам,
І долу ляціць абгарэлае лісце.
Няўжо пераблытала нешта прырода?
Такая нязвыкласць у гэтым вяртанні,
Нібыта з далёкага нейкага года
Прыслала табе маладосць прывітанне.
1975