* * *
Азону,— просім мы,— азону!
На горы лазім.
І ўсё ж зямля святлом зялёным
Зноў налілася.
Знаёма ўсё, і нечакана,
І непаўторна.
Вясна паслалася туманам
На лядах чорных.
Я не стамляюся дзівіцца:
Ліняе заяц,
Цвітуць няярка касцяніцы,
На дзічках завязь.
Зноў заляцанні і спатканні,
Вясёлкі стужак.
Май пачынае кальцаванпе
Дзяўчат і птушак...
У лесе дзіўна ўсё:
Зарніцы,
І гул трывожны,
І кропелькі начы-чарніцы,
І грыб тварожны.
Любоў да лесу не пагасла,
Шум бору сніцца...
Раней любіў я леспрамгасы,
Цяпер — лясніцтвы.
1973