* *
Калі лятуць чароды птушак з поўдня,
Аднойчы настае бусліны час.
Прастор дзіцячым крыкам перапоўнен:
— Буслы, буслы...
Вясна прыйшла да нас!
* *
Хлусня, што пад капустаю знаходзяць
Малых,
І ты забудзь пра гэты слых.
Нам,
Каб жыла сям’я ў добрай згодзе,
Дзяцей прыносяць белыя буслы.
* *
Дзіця і бусляня.
І сонечны сланечнік.
Як добра ім на хвілю падружыць.
І кожны з іх
І вечна, і сардэчна
* *
Ёсць добрае буслінае каханне.
Буслянка — гэта школа выхавання:
Як жыць, дружыць
І ў вырай адлятаць...
І нам з буслоў не сорам прыклад браць.
* *
Няма радзімы без бацькоўскай хаты;
Бусліны клёкат — гэта родны дом;
Ты будзеш жыць шчасліва і багата,
Калі над хатай — буслава гняздо.
* *
А летнім днём блакіт нябёс бясконцы
І воблакі — мелодыя без слоў,
І над зямлёю роднай наша сонца,
І крылле прамяністае буслоў.
* *
Буслы да нас вясною зноўку вернуцца,
Як на зямлі прадзюбнецца трава.
Без чалавечай і буслінай вернасці
Няма ні дабрыні, ні хараства.
1981