Дабрадушны я
Альбо сярдзіты,
Весела бывае
Ці невесела —
Я штодня
Мяняю гнеў на літасць,—
То маё прызванне
І прафесія.
Пакаўзнецца
Нехта незнарок,
Наламае дроў
З малога розуму,
Будзе хай урок,
А не курок,
І не трэба
Прыгавору грознага.
Прагнасць,
Зайздрасць
Ненавісны мне,
Колькі імі
Душ людскіх знявечана.
Я змякчу прысуд,
Калі на дне
Нешта засталося чалавечае.
П’янае дзікунства
І паклёп,
Гвалтаванне,
Цёмнае грабежніцтва,
Падхалімства подлае
Ўзахлёб —
Ім заўсёды
Кара непазбежная.
1975