Мы іх насілі ў торбачках белых
Разам з антонаўкамі і гарохам.
Навука грыфелем ціха скрыпела
І рыхтавала нас у дарогу.
Пісалі словы, пісалі лічбы,
Сціралі з дошак, але не з сэрцаў.
І мы ўжо зналі, якім Ільіч быў,
Што з намі будзе ён аж да смерці.
Ад гэтых дошак няма і следу...
Не, след застаўся, глыбокі, вечны,
І слова «Ленін» ляціць над светам.
І герб савецкі — пад Шляхам Млечным.
1972