* * *
Калі пачалася вайна для мяне?
У самае першае тое світанне,
Ад бомбы найпершай...
І ўсё як у сне —
Сустрэча з вайной і з табой развітанне.
Нядаўна сады адцвілі,
Па начах
Так пахла наўкол белавежскай сасною.
Я нават хадзіць асцярожней пачаў:
Я быў перапоўнен табой і вясною.
А што, мая родная, мог я зрабіць?
На захад мы ехалі ворага біць
І апынуліся раптам на ўсходзе.
Я слухаў загады,
Я быў у паходзе.
Ні ў чым не вінюся:
Не лашчыла нас
Дарога вайны,
Але гэта не ўцеха...
Пытаўся, шукаў — і ні слыху ў адказ,
Ні следу нідзе, ні далёкага рэха.
Я часта з надзеяй і страхам лавіў
На станцыях
Мільгануўшыя вочы.
Ва ўсіх ён вайною аднолькавы быў —
З трывогай і просьбай, той погляд жаночы.
І ноччу ў зямлянцы прасіў я тайком
Цябе, можа быць, нежывую: прысніся.
Сабе загадаў я:
Салдацкім пайком
І з дзецьмі, і з бежанкай кожнай дзяліся.
І больш не было ўжо сустрэчы з табой,
А толькі з вайною было развітанне...
І кожнай вясною
Не першы свой бой —
Цябе ўспамінаю
І тое світанне.
1972