* * *
Мяне сябры пытаюць:
«Скажы, сярдзіты друг,
Навошта табе тая
Нянавісць да хапуг?
Усё пра злыдняў пішаш...
А ты ідзі у сквер —
Вясной усмак падышаш,
Складзеш вясёлы верш».
Ах, божа мой...
Ды сам я
Захоплены навек
Высокімі лясамі,
Спакоем родных рэк.
Па рэчцы успамінаў
Я плыў быў ўсё і плыў...
А хто нажом у спіну
Таварыша забіў?
І душагубы ходзяць,
Схаваныя ў туман,
Што ў даўнім горкім годзе
Губілі партызан.
Калі з нас кожны мірна
Ў пасцелі мяккай спаў,
Хлапчук, а не граміла
Ларок абрабаваў.
Падлетка строга судзяць,
Судзіце і мяне:
Мне гора сэрца студзіць,
Мне сорам плечы гне.
Сябры, хадзіце ў жыце,
Ганіце прэч тугу,
Пра васількі пішыце...
Я покуль не магу:
Завешчана бацькамі,
Сам Ленін даў наказ:
Жыць з чыстымі рукамі,
Рабіць не напаказ.
1977