Імчацца машыны па дымнай старонцы,
І сонца браню залаціць.
І сэрца маё па дарозе бясконцай
Да роднага Мінска ляціць.
Жыла там на ціхай Нямізе дзяўчына.
Прыйшоў, а яе не знайшоў...
Ты страціла самых адважных, Айчына,
І дочак сваіх, і сыноў.
Дзяўчаты і хлопцы ў абдымках гарачых,
Нам заўтра на захад, у бой.
А я на руінах сумую і плачу.
Аб ёй, аб нявесце маёй.
Здалёку прыходзіла ты, дарагая,
У сны франтавыя мае...
Я смерці не веру,
Кахаў і кахаю
Журботныя вочы твае.
1977