На пушчу нацэлены
З розных бакоў фотавочы,
Ласі ды алені
Красуюцца перад табой.
А дзік не ахвочы здымацца,
І зубр не ахвочы,
Адзін — у гушчар,
А другі можа рынуцца ў бой.
І так недарэчы
У гэтых лясах непацёртых
І рогат турыстаў,
І бляск тых прылад рэпарцёрскіх,
Што хочацца пушчы
Зялёныя вочы заплюшчыць,
Каб тлуму эпохі не бачыць,
А быць толькі пушчай...
І зубр белавежскі
Прыжмурыў журботнае вока,
І вуха трывожна наставіў,
І чмыхнуў зласней.
Імкнецца успомніць
Аб нечым далёкім-далёкім,
Ды, так і не ўспомніўшы, знікне
І каля зуброўны засне.
1965