Дажджавое памяло
Жоўтых лісцяў Намяло.
Я іду па шумным лісці
У знаёмае сяло.
Пахне восень бульбаю,
Кмінам і цыбуляю,
Перагрэтай лебядой,
Мутнаватаю вадой.
Сёння лазня паліцца,
Буду доўга парыцца...
У сяброў былых замашкі —
Дома сэрца выбаліць.
«Кум, падкінь у печ паўражкі,
Каб нуду ўсю выпарыць».
Тут у парнасці імглістай
Дыскусійны тарарам:
Трэба меней футбалістам,
Трэба болей пастухам.
Што за ўсё смачней таранкі,
Ды яны у космасе...
Потым хвошчамся старанна
З прадзедаўскай коснасцю.
Толькі гэта ўсё прадмова,
Уверцюра шэрая
Перад дзіўнай, адмысловай
Святочнай вячэраю.
Тут і з чаркай і без п’янкі
Гаспадыніна краса —
Халадзец і вантрабянка,
Паляндвіца, каўбаса,
Агуркі крамяныя,
Шлапакі румяныя.
Паглядзіш на рыжыкі —
Аж у сэрцы дрыжыкі.
Слава людзям,
Слава полю,
Аддаю усю хвалу
Беларускаму застоллю,
Беларускаму сталу!
Дай жа бог табе, радня,
Залатога працадня.
Некалі надарыцца,
Зноў прыйду папарыцца.
1965