* * *
У садзе ўсё лісце апала,
Адзін толькі дуб не пажоўк.
На плечы цяжкія Купалы
Ўжо сеецца першы сняжок.
Любімы паэт Беларусі,
Высока народ вас узнёс.
Я шчыра кажу: ганаруся,
Што ў гэтай старонцы я рос —
Не лепшай, не горшай — адзінай
З яе ракатаннем бароў,
З яе яснатой лебядзінай,
Адкрытай для верных сяброў.
Пад вечар, калі пацішэе,
Я ўсё раскажу вам ізноў,
Як колас на нівах цяжэе
За Оршай ля вашых Ляўкоў.
Як моладзь ізноў прывучаюць
Зямлю даглядаць і любіць.
Камбайнам па жоўтых прычалах
Забытымі болей не быць.
Бо хлеб здабываецца цяжка,
Яму самы нізкі паклон,
Бо хлеб і ў бязважкасці важкі,
Ракеты ўздымае і ён...
Прабілася сонца.
Яснее.
Наш горад у белай красе.
Да вас пад’язджае вяселле,
Вам кветкі нявеста нясе.
1973