* * *
З тэлемачты ліпы насміхаліся:
«Голая канструкцыя.
Сухар.
Ты абстрактнасць.
Ты не закахаешся
Ні ў Юпітэр, і ў чырвоны Марс».
А яна работніцай жыла:
Пра Еўропу, Афрыку ды Азію
Столькі перадач перадала,
Што сама зраднілася з фантазіяй.
«Ах, як сёння лектар нудна роў,
Высушыў мяне сухімі фактамі...»
Запаліла васемнаццаць ліхтароў
І зрабілася маленькаю галактыкай.
Рада навагодняму сняжку,
Зорная, заіненая холадам,
Узнялася ў серабрыстым кажушку
Ёлкаю касмічнаю над горадам.
1963