А нашы ганчары умелі
Рабіць і міскі, і збаны.
Пад матчынай рукой звінелі
Штодня гліняныя званы.
Амаль на ўсіх малы узор быў —
Знак сарамлівай пекнаты.
У восем лыжак крупнік сёрбаць
Было так смачна з місак тых.
Быў геній наш далёкі родзіч,
Што форму вечную знайшоў:
Капелюшы сучасных модніц —
Ад тых гаршкоў і гладышоў...
Збаны — ў мастацкіх магазінах,
Іх зараз лепяць мастакі.
Ды цвет не той, не тая гліна,
Іх звон і выгляд не такі.
Стаяць на ўсіх сервантах марна,
І малака з іх нам не піць...
Паеду ў Івянец ганчарны,
Мо пашанцуе збан купіць.
1976