Неўладкаваны чалавечы дом,
Жывая кропля чорнага сусвету —
Зямля мая,
Зялёнае гняздо,
Адкуль вылётваюць
І птушкі, і ракеты.
Тут акіяны звоняць у званы
І дзьмухаюць вятры на пыл пустыняў.
Ды стала гнёздаў менш пасля вайны,
І пушчы не такія ўжо густыя.
Ў зямным гняздзе —
Мільярды розных схоў
У небаскробах,
На мікробных пашах,
І ластаўкі —
Пад кожнаю страхой,
І пчолы ў вуллях —
На выгодзе пасек.
Разбураныя гнёзды і дамы —
То боль зямлі
І горкі плач сіроцкі.
Жыць і рабіць у шчасці можам мы,
Хоць і прыйшлі ў свет гэты
Без сарочкі.
Мы пасажыры і праваднікі
У рэйсах калясонечных
Транзітных.
І вецер вандраванняў нам вякі
Пяе адно і тое ж,
Як транзістар.
Напэўна, нам шанцуе на святло
Ў Галактыцы...
Дык гнёзды рамантуйце
І сейце жыта,
Праганяйце зло
І пра зямную смерць не лямантуйце.
1976