Месяц чырвоны над нізкім туманам,
Нізкі туман карагодзіць над лугам,
Там, дзе чароты зялёным паўкругам
Глухнуць у крэхаце жаб несціханым.
Вейкі заплюшчылі зноўку лілеі,
Стойкія, стромкія, далечна ў полі,
Як таямнічыя знакі, таполі,
І светлячок па-над лозамі тлее;
Совы, разняўшы цяжэзныя крылы,
З прыцемкаў мякка вяслуюць і шэра,
Млечны Шлях пенячы, ціха Венера
Долу сыходзіць... Ноч наступіла.