Ёсць нейкі дзіўны свет там, на нябёсах,
Непадуладны ані дню ні ночы.
Там Праўда, Вера, Мудрасць, Дабрыня
Зліліся ў вечнай згодзе ў сваіх лёсах.
І толькі цень ад іхняга святла
Нас грэе на зямлі, дзе сумна й горка
Там зорка прыгажосці, нязгаснага кахання зорка
Для сэрцаў закаханых узышла.
Уздыхаем, усміхаемся, цалуемся,
Ды пацалунак той нявечны, як і позірк.
Прытулак для кахання - наша сэрца.
Як лёгкія саломінкі, ўсплываем ў цёмнай плыні.
Прытулімся, ізноў каб адысці у вечнасць.
Смех памірае з вуснамі.
Каханне памірае з любай.