Час ідзе, час ляціць няспынна
Цераз будучыню ў нікуды.
Трыццаць першая ўжо гадавіна
Нашай страшнай агульнай бяды.
Дата нашай мінуўшчыны страшнай
Й нашай будучыні...
Якой?
Мы з бядой — сам-на-сáм,
Ў рукапашнай,
Мы — жывыя і... «вечны спакой».
Нам змагацца з чужымі грахамі,
Выгляд робячы — глух і нем.
Нам змагацца й нашчадкам —
Вякамі!
Радасць сеялі — гора жнем.
Нібы прывідны меч Дамоклаў,
Цень Чарнобля над намі —
Чужы.
Штось статыстыка сёння змоўкла
Пра заўчасных магіл крыжы.
26.04.2017.