Дарога ў Храм ляжыць цераз душу,
Дарога ў Храм праз сэрца пралягае.
Адно я ў Бога для сябе прашу —
Няхай маю любоў не адвяргае.
Я шмат грашыў, пакуль прыйшоў у Храм,
Было сляпым блуканне-падарожжа.
Я свята веру, што прыйшоў не сам,
А ты мяне прывёў у Храм, о Божа!
Хрысціўся я, як толькі грымне гром,
Міналі хмары — зноў спіной да Бога.
І вось стаю я перад алтаром,
Як блудны сын ля роднага парога.
Нічога не прашу — наадварот,
Іду сюды з удзячнасцю схіліцца,
Бо ажыла ў душы на схіле год
Святая ачышчальная крыніца.