Міхасю Пазнякову
За сябра я заўсёды
Парадваца гатовы.
Ён не угоднік моды,
Ён носьбіт роднай мовы.
Паэзія жывая
І прозы стыль напеўны —
Так, талент не бывае
Без шчырасці душэўнай.
Таго й другога многа
Ў душы яго крынічнай.
І шмат чаго ад Бога
Жыве ў ім гарманічна.
Ён муж і чулы бацька,
Дзядуля ганаровы.
Шмат кніг яго —
Багацце
На ніве роднай мовы.