Колькі ў свеце падзей,
У жыцці, а не ў сне.
Колькі ў свеце люзей,
Кожны — носбіт ідэй
І карысных, і не.
He даюць перакур
Нам падзеі — пад дых.
Як ад сонечных бур,
He схавацца ад іх.
Хто нас так пакараў?
Рух, кароткія сны,
Калаўрот мірных спраў,
Ад вайны да вайны.
Кашу хтось заварыў,
А расхлёбваць усім.
Хтось капае абрыў,
А над ім мы стаім.
Часу млын не стаіць,
Перадых — ўсё радзей.
І працягваем жыць
У палоне падзей.