Іван быў гулёна вядомы,
Гульнуць для яго, як забава.
Ад жонкі ён бегаў без стомы,
Бывала, налева, направа.
У гэтым — мужчына ён хваткі
Ён спіс кожны дзень новай поўніць,
Ён спраўна, нібыта пальчаткі,
Мяняе сваіх палюбоўніц.
Пры гэтым, запальна і звонка
Смяецца сябрам, пры народзе —
А вось ад мяне мая жонка
Налева ніколі не пойдзе.
Аднойчы на працы Віталю
Іване зрабіў прапаноўку:
— Я зноў закадрыў адну кралю,
З сабой яна возьме сяброўку.
Прыходзь, адарвёмся папоўнай,
І секс будзе з намі, і шкалік.
Але нечакана, раптоўна,
Сваё прапануе Віталік
— І я закадрыў! Во чувіха!
Яна саладзей будзе мёду.
Закупім спіртнога і ліха
Махнём ўчатырох на прыроду.
Там будзем Адамы і Евы,
Там будзем Рамэвы й Джульеты.
Мы там пад птушыныя спевы
Унікнем у сексасакрэты.
Ў прызначаны час на вакзале,
Каб ехаць да Мінскага мора,
Сябры сваіх краляў чакалі,
Якіх закадрылі учора.
Хіснуліся сем’яў двух шалі
Канфузна й зусім нечакана —
Дзве жонкі прыйшлі — вось дык кралі,
Віталікава і Івана.