Мяняць не паспяваю свой убор я
На дню не раз — што тут дадаць яшчэ?
Як з ланцуга сарвалася надвор’е —
То мочыць, то марозіць, то пячэ.
То раптам хмара надзімае пуза,
То сонца, як на голым целе жар,
То гразь і — на шпагаце пасля юза,
То, быццам у пустыні, пыл у твар.
Адказ адзін на нашы ўсе пытанні,
Таму нас прыстудзіла й прыпякло:
Глабальнае прыйшло пахаладанне
І пацяпленне ў гэты час прыйшло.
Вось і валтузяцца яны за грудзі,
Адзін не саступае і другі.
Таму ўвесь час такім надвор’е будзе,
Па графіку — дзень добры, дзень благі.