беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Жывеш — нібыта ўсё адзіна,
І раптам робіш адкрыццё:
Як доўга цягнецца гадзіна,
Як мала доўжыцца жыццё.
І ўсё губляе сэнс патроху,
І сіл ўжо — курам на смех.
Гады,— як поўны мех гароху,
Ды вось бяда — дзіравы мех.
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая