Не дадзена мне... Шмат не дадзена...
Карысці — нуль з лёсу майго.
Мой лёс — драбяза, свет — грамадзіна,
І хто я? Што я для яго?
Адметнае што ў маім лёсе?
Ды так... Праца — дом, праца — быт.
Адкрыць штосьці не давялося,
Цяпер на адкрыцці ліміт.
Амбіцый маіх — аж пад бэльку,
Ну што б мне адкрыць? Што? Прашу!
Куплю і адкрыю бутэльку,
Нап’юся й адкрыю душу.
Мой лёс, ён папаў пад ліміты,
Няўжо без адкрыццяў міне?
Успомніў я цуд не адкрыты —
Мяне ён чакае! Мяне!
Пакуль не дастаўся Аіду,
Жывая пакуль мая плоць,
Адкрыю для ўсіх Атлантыду,
Калі дапаможа Гасподзь.